Los primeros días en Granada

Ik zal beginnen met een schrale troost voor alle achterblijvers in Nederland: op dit moment regent het heel hard in Granada . En dat is maar goed ook, want ondanks de factor 30 zonnebrandcrème ben ik in de eerste dagen hier al aardig verbrand (eveneens een schrale troost?). De huizen hier zijn echter niet echt op die regen gemaakt; de muren en het dak van het huis zijn op sommige plekken open, waardoor ik nu aan de keukentafel m’n best moet doen om mijn computer niet nat te laten worden.

* La familia
We hebben veel geluk met de gastfamilie waar we wonen, ze zijn erg aardig en praten veel Spaans met ons. Het heeft even geduurd voordat ik snapte hoe de familie in elkaar zat, en nu nog steeds ontdek ik elke dag weer een nieuw familielid (er wonen hier nu naar mijn weten 9 mensen: vader, moeder, dochter, een paar zoontjes, een paar neefjes en een dunne zwarte kat, genaamd Negra). Waar iedereen slaapt weten we niet precies, maar er zijn in ieder geval nog 3 lege kamers over waar ik, Nina en een Noorse jongen wonen. Tegenover ons wonen nog twee Nederlandse meisjes, dus het is hier wel een beetje een Nederlandse kolonie. Gelukkig praten we altijd Spaans in het gastgezin, en neemt de familie ons ook mee uit. Zaterdag zijn we met de familie naar een Nicaraguaans danscafé gegaan, waar we kennis hebben gemaakt met de Nica dans-, drink- en feeststijl. De muziek die ze hier vooral draaien is ‘cumbia’ en 'marimba' waar ik nog niet veel mee kan op de dansvloer, maar waar de vrouwen hier (van 17 tot 65 jaar) aardig op los kunnen gaan. Later op de avond wordt er meer regaetton gedraaid, met als hoogtepunt van het feest echte Amerikaanse 80’s muziek en disco. Ze drinken hier vooral toña bier en rum (“flor de caña”). Al met al hebben we ons erg vermaakt.

* La comida!
Oke, nu de belangrijke zaken! Ik had me al erg verheugd op de ‘gallo pinto’, het nationale gerecht van Nicaragua, oftewel: rijst met bruine bonen. Het is erg lekker, maar we krijgen het hier niet zoals ik had verwacht 3 keer per dag (zoals de Dahl Bat in Nepal). ‘S ochtends krijgen we hier fruit (papaya, ananas, watermeloen en sinaasappel) en Nicaraguaanse koffie. Dat laatste wil zeggen: een kopje warme melk met een half theelepeltje instant koffie. Ja, hoewel koffie hier een van de grootste exportproducten is, drinken de mensen hier zelf liever instant koffie.
Verder eten we hier naast de gallo pinto vaak rijst, tortilla’s, taco’s, quesadilla’s en soms zelfs pasta. En alles wordt het liefst gefrituurd. Het enige wat niet op het menu staat is groente.
De etenstijden veranderen hier elke dag en het gezin eet niet gezamenlijk en kookt apart voor ons. Eigenlijk heb ik de mensen uit het gezin nooit zien eten. Nina en ik durven niet zo goed te vragen om eten omdat de gastmoeder dit voor ons moet klaarmaken. Daarom hangen we als we honger hebben subtiel bij de keuken rond. Ook hebben we zelf maar wat eten ingeslagen om er niet teveel afhankelijk van te zijn.
We krijgen vooral veel eten, wat ook op straat te zien is: het grootste deel van de bevolking heeft fors overgewicht. Niet helemaal wat ik verwacht had in een van de armste landen van Latijns Amerika, en niet echt in lijn met ons project voor kinderen met ondervoeding. Toch zijn er ook wel zwerfkinderen hier op straat die bedelen voor geld en voedsel; een heel gek contrast.

* Granada
De stad Granada is erg mooi; de huisjes hebben vrolijke kleurtjes en er staan veel koloniale gebouwen en mooie katedraaltjes. Verder zie je hier veel paard en wagens rijden. Het is een van de rijkste steden van Nicaragua en er is (behalve enkele straatkinderen) niet veel armoede te zien. De mensen zijn vrijwel altijd op straat, ’s avonds zit iedereen buiten op een schommelstoel (die stoelen zijn erg populair hier). Overal staan kraampjes met eten (met vooral nacho’s, maïs en tropische vruchten) en ook word je hier vaak aangesproken door mensen die je zonnebrillen, aardewerk en hangmatten willen verkopen.
Het wordt hier al rond 18:00 uur donker, en dan komen alle muggen tevoorschijn. Gelukkig komt er in Granada geen malaria voor, want de muggen hebben blijkbaar geen afkeer tegen mijn Nederlandse Deet-spray.
Zondag zijn Nina en ik naar de Lago de Nicaragua gelopen; een groot meer waar Granada aan grenst. Alle Nicaraguaanse kinderen komen hierheen om te zwemmen en om aangespoelde dode vissen naar elkaar te gooien. Later hoorden we dat je erg ziek kunt worden van het water (die dode vissen waren op zich al een hint) omdat er enge parasieten in zitten; het was dus niet zo slim van mij om het water te proeven om te kijken of het zout of zoet water was (het was trouwens zoet water). Er ligt bij het meer, en eigenlijk ook in de rest van de stad, overal vuilnis en plastic. We hebben ook nog geen vuilnisbak gespot in Granada (en hebben een keer de halve dag met onze lege zakjes nacho’s door de stad gelopen op zoek naar die vuilnisbak, wat een beetje een absurdistisch beeld was omdat we eigenlijk door een en al vuilnis liepen).

*Clases de Español
Maandag zijn de Spaanse lessen begonnen. We krijgen 4 uur privé les en beginnen om 08:00 uur. Het is vooral conversatieles, en we krijgen grammatica oefeningen. 4 Uur les achter elkaar is wel erg lang en vermoeiend, maar je leert wel veel. Het verstaan lukt al heel goed, maar grammaticaal correcte zinnen vormen is nog niet mijn specialiteit. Morgen neemt mijn lerares me mee naar de markt om me de namen van alle vruchten en groente (groente? Eten ze dat hier dan?) te leren.
’S middags wordt ons altijd een activiteit aangeboden, wat echt heel leuk is! Er gaan altijd een paar van de leraren mee en de rondleidingen krijgen we dan ook in het Spaans. Maandag zijn we naar een sigarenfabriekje geweest waar we onze eigen sigaren konden rollen. We kwamen daar een papegaai tegen die eigenlijk geen echte papegaai was, en ik heb hem even vastgehouden (zie foto voor bewijs).
Waar in Nederland altijd iedereen aan me vraagt of ik uit Azië kom, heb ik in het sigarenfabriekje een leuke variatie gehoord: een man vroeg me of iedereen in Nederland er zo uit zag als mij en noemde me daarna een ‘mutation’, haha! Mensen zijn sowieso erg direct en eerlijk en zijn niet bang iets in je gezicht te zeggen.

Dit waren mijn observaties en avonturen tot nu toe, hopelijk volgt snel meer!